فروش اپل ایدی با کمترین قیمت جهت سفارش پیام بفرستید تا در اسرع وقت در اختیار شما قرار میگیرد

 ارتباط امام مهدى(ع) با امام حسين(ع)

از زمان خلقت آدم ابوالبشر تاكنون همواره دو جريان حقّ و باطل به موازات هم پيش‏رفته و كره خاك هيچ‏گاه از مصاف اين دو جريان خالى نبوده است. پيروان هر يك از حق‏مداران گذشته، همواره بسترسازان حق‏گرايان آينده بوده‏اند و حق گرايان آينده تداوم‏بخشان راه حق‏پرستان گذشته. وضعيت باطل‏پيشه‏گان و دورافتادگان از صراط مستقيم نيز بر همين منوال بوده است. 
در اين ميان ارتباط حجتهاى الهى در تداوم‏بخشيدن به مسير صحيح هدايت و سعادت بشر بسيار عميق‏تر و محكم‏تر بوده است؛ چرا كه هر نبىّ و ولىّ الهى با در نظر گرفتن شرايط عصرى كه در آن به سر مى‏برد راه انبيا و اولياى الهى پيش از خود را تداوم مى‏بخشد. به عبارت ديگر همه انبيا و اولياى الهى چراغهاى نورانى هدايتند؛ منتهى هر كدام متناسب با شرايط زمانى و مكانى خود به نور افشانى مى‏پردازند. 

 تزيين‌ بهشت‌ به‌ حسنين‌(ع)

عن‌ عقبه‌ بن‌ عامر قال‌: قال‌ رسول‌ الله(ص): «لما استقر أهل‌ الجنّه‌ في‌ الجنّه‌ قال‌الجنّه‌: يا رب‌ أليس‌ وعدتني‌ أن‌ تزينني‌ بركنين‌ من‌ أركانك‌؟ قال‌: ألم‌ أزينك‌ بالحسن‌ و الحسين‌؟ قال‌: فماست‌ الجنّه‌ ميساً كما تميس‌ العروس‌.» 
عقبه‌ فرزند عامر از رسول‌ خدا(ص) روايت‌ نموده‌ كه‌ آن‌ حضرت‌ فرمود: هنگامي‌ كه‌بهشتيان‌ در بهشت‌ مأوا گيرند، بهشت‌ در پيشگاه‌ خداوند عرض‌ مي‌كند: خداوندا مگروعده‌ ندادي‌ كه‌ مرا به‌ وسيله‌ دو ركن‌ از اركانت‌ زينت‌ دهي‌! خداوند در پاسخش‌ مي‌فرمايد:آيا تو را به‌ حسن‌ و حسين‌ زينت‌ ندادم‌؟ سپس‌ بهشت‌ همانند عروس‌ به‌ خود مي‌نازد وفخر مي‌كند. 

 رجعت امام حسين ( عليه السلام )

اعتقاد به رجعت، يكي از ويژگيهاي مكتب اهل بيت و تشيع است كه برخاسته از آيه هاي نوراني قرآن مجيد و احاديث ائمه معصومين عليهم السلام مي باشد . طبق اين اعتقاد، خداوند متعال انبيا و جانشينان آنان و پيامبر اكرم و ائمه اطهار عليهم السلام را با گروهي از مومنان و پاكان و برخي از ستمگران و جنايتكاران مخصوصا ظلم كنندگان به حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها و سيد الشهدا عليه السلام را پس از مرگ دوباره قبل از روز قيامت زنده مي كند و به اين دنيا بر مي گرداند تا بندگان شايسته خداوند و مومنين از اين ستمگران كه دشمنان خداوند مي باشند پيش از عذابي كه در آخرت بر اياشان مهيا شده در همين دنيا انتقام بگيرند. 

 جارى چون فرات جاويد چون عاشورا 

  آنچه در كربلا، در عاشوراى سال 61 ق. اتفاق افتاد، گرچه بظاهر يك حادثه مى‏نمود، اما حماسه‏اى عظيم و تكان دهنده بود كه وجدانهاى خفته را بيدار كرد و خون رشادت و آگاهى و حماسه، در رگهاى امت اسلامى دوانيد. 
عاشوراى حسينى، به مكتبى تبديل شد كه ستمديدگان را بر ضد ظلم، مى‏شوراند و پيروان مكتب شهادت را به مقابله با سلطه‏هاى غير دينى و ضد دينى بر مى‏انگيخت. 
از اين رو، امامان شيعه، به عنوان يك «خط احياگر»و برنامه‏اى بسيج كننده، روى حادثه كربلا تاكيد داشتند و همواره مى‏كوشيدند كه آن را زنده و سازنده نگه دارند. اين خط مشى، هم يك برنامه مستقل الهام‏دهنده و تربيتى بود، هم نوعى مقابله با «سياست‏سكوت‏» و «خط منزوى‏سازى‏» كه از سوى قدرتهاى حاكم اعمال مى‏شد. 

 نامهاي شهر عشق   - پيشينه تاريخي كربلا 

   كربلا ، با نامهاي زيادي ناميده شده كه به بيش از بيست اسم مي رسد : 
1-كربلا ، كلمه اي كه اسم هيچ مكاني در شهرت وقداست به پايش نمي رسد و در تفسير اين كلمة كمال آفرين چه حرفها كه گفته نشده است ؟!: 
 الف : بعضي معتقدند ريشة كربلا  ازكلمة ‹‹ كربله ›› گرفته شده وكربله يعني  به سستي گام برداشتن ،  يا سست شدن گامها وعربها زماني كه بخواهند از بي حال وبا كسالت راه رفتن كسي حكايت كنند ، مي گويند : جاد يمشي مكربلا ، يعني فلاني آمد درحالي كه به سستي گام برمي داشت ، 1  توگوئي سرزمين كربلا چنان بوده است كه هركسي كه به آنجا مي رسيد احساس خاصي برايش دست مي داد و گامهايش سست مي شد ، چنان كه كميت قلم تا به ساحت مقدس كربلا مي رسد مي لنگد و خود را  مي بازد . 

 قربانگاه عاشقان و فرات، آب حيات

    درمسلخ عشق جزنكو را نكشند  ***   روبه صفتان زشت خورا نكشند 
 گرعاشق صادقي زمردن مهراس   ***    مردار بود هرآن كه او را نكشند     

   كربلا مسلخ عشق وقربانگاه عاشقان ومشهد شهدا است ، بزرگ شهيداني كه هيچ شهيدي درعظمت وبزرگواري به پايشان نمي رسد ، اين سخن را درحق حريم حماسه ها ودرفضل تربت پاك كربلا ، وآن ستايش را درحق شهيدان عاشق وبي نظير نينوا ، مولاي پارسايان ، امير مؤمنان علي عليه السلام فرموده است . 
 واين پيشگوئي را پيشواي پاكدلان زماني فرمود كه گرفتار جنگ صفين بود و ميان جنگ صفين وحماسة‌  عاشورا بيش از بيست سال فاصله است . 

  عشق به سيدالشهدا

ستمگران و حكام‏جور و پيروان باطل، وقتى با يك فكر و ايمان و گرايش معنوى‏نتوانند مبارزه و مقابله كنند، به مظاهر و نمودها و سمبلهاى آن تفكر و باور حمله مى‏كنند. 
در ماجراى كربلاى‏حسين عليه‏السلام و عشق به سيدالشهدا نيز چنين بود. 
شورشهادت طلبى را كه در سايه محبت به اهلبيت و عشق به امام حسين عليه السلام پيدا مى‏شد و در تجمع بر قبر آن حضرت و عزادارى بر سر خاك آن سالار شهيدان تجلى مى‏كرد، مى‏خواستند با محدود كردن مردم و فشارها و تضييقات و تخريب قبر مطهر و ممنوع ساختن زيارت،از بين ببرند و اين شعله را خاموش سازند.غافل بودند كه آن جلوگيريها از زيارت و آن تخريبها و اهانتها نسبت به مزار شريف امام،آن شوق را مشتعل‏تر مى‏كند.ايجاد فراق وجدايى،محبت و اشتياق را مى‏افزايد. 
شيخ طوسى در( امالى )نقل كرده است: 

 صداي پاي عشق 

  زين سبب تنگ شد جهان بزرگ  ***  كه جهان  تنگ بود و مرد  سترگ 

 اما عشق ، حضرت ابوالشهداء حسين بن علي (ع) را عصر خاصي كه سهل است تما تاريخ نيز تنگ وكوچك است ، اوابر مردي بود كه غريب زيست وغريبانه نيز شهيد شد وهنوز هم كه هنوز است تاريخ حق اورا اداء نكرده است . 
 او اززمين وزمان بزرگ تر بود نه تنها از عصر و روزگارش جلوتر مي رفت ؛ بكله از فردا هاي دوردست نيز فراتر بود ، حسين (ع) حتي درزمان رسول اسلام (ص) نيز غريب بود وبا رحلت آن حضرت اين غربت صد چندان شد . 
 چند صباحي از رحلت جانگداز جدش نگذشته بودكه مادرش صديقة طاهره (س) شهيد شد وحسين (ع) كه آن روزها كودكي 8-7 ساله بود داغ مادر دلش را گداخت وپس از مادر ، امام حسين (ع) وبرادر بزرگوارش امام حسن 

 آمار نهضت کربلا (2)

نقش آمار در ارائه سیمای روشن‏تر از هر موضوع و حادثه،غیر قابل انکار است.لیکن‏در حادثه کربلا و مسائل قبل و بعد از آن،با توجه به اختلاف نقلها و منابع،نمی‏توان در بسیاری از جهات،آمار دقیق و مورد اتفاق ذکر کرد و آنچه نقل شده،گاهی تفاوتهای‏بسیاری با هم دارد.در عین حال بعضی از مطالب آماری،حادثه کربلا را گویاتر می‏سازد.
به همین دلیل به ذکر نمونه‏هایی از ارقام و آمار می‏پردازیم: (1) مدت قیام امام حسین‏«ع‏»از روز امتناع از بیعت‏با یزید،تا روز عاشورا 175 روزطول کشید:12 روز در مدینه،4 ماه و 10 روز در مکه،23 روز بین راه مکه تا کربلا و8 روز در کربلا(2 تا 10 محرم).

 شب عطش

هفت روز است که زمین را آفریده‏اند . هفت روز است که زمین را شخم می‏زنیم . همه گندم‏های ممنوعه را کاشتیم و جاودانگی نرویید . 
همه دانه‏های پنهان در جیب‏هایمان را کاشتیم و میوه نهال هیچ کدامشان طعم سیب نیمه کاره را نداد . غروب هفتم است . غروبی که فهمیده‏ایم این خاک «موات‏» است و این زمین مرده استعداد رویش هیچ چیز را ندارد . 
امشب، هفتمین شب است . شب نا امیدی از خاک . شب دل بستن به آب! و خبر ساده و کوتاه است: «آب را بسته‏اند!» 

 آنتوان بارا 
اشاره
رود خوني كه از شهيدان كربلا بر صحراي طف جاري شد، فرات حقيقتي گشت كه جرعه نوشان عزت و آزادگي را ازهر مذهب و مسلك و هر دين و آيين به قدر تشنگي سيراب كرد. در اين مسير از نخستين مسيحي حق جويي كه روياروي يزيد در كاخ سبز بر او شوريد تا در عصر ما، كم نيستند مسيحياني چون «جرجي زيدان»، «جرج جرداق» و دهها مسيحي حق جوي ديگر كه حقيقت ناب همه اديان راستين را در «اهل بيت پاك پيامبر(ص)»، در «محراب شهادت علي(ع)» و در «صحراي خونين كربلا» يافته اند و در اين باره آثاري پديد آورده اند.

8 ذي الحجه سال 60 ه. ق؛ يوم الترويه؛ حرکت امام حسين (ع) از مکه به سوي کوفه 
سرانجام حسين (ع) در روز چهارشنبه، مصادف با هشتم ماه ذي الحجه سال شصت از مکه به عزم کوفه حرکت کرد. 
حرکت حسين (ع) درست مصادف با روزي بود که در آن مسلم به شهادت رسيد. ابو جعفر، محمّد بن جرير طبري امامي در کتاب «دلايل الامامة» از ابو محمّد سفيان بن وکيع، از پدرش وکيع، از اعمش از ابو محمّد واقدي و زرارة بن خلج نقل کرده است که گفتند: «قبل از آنکه حسين (ع) بخواهد به سمت عراق حرکت کند، به ديدنش رفتيم و اورا از وضعيت مردم کوفه آگاه کرديم و متذکر شديم که قلب کوفيان با توست. امّا شمشيرشان عليه توست. بنابر اين بهتر آن است که از رفتن به کوفه خودداري کنيد و همين جا بمانيد!»

 جلوه هاي رفتاري امام حسين (ع) در عرصه ي مديريت (بخش اول)
يکي از مؤلفه هاي قابل توجّه امام حسين در تعميق و استحکام نهضت، که خود در مديريت اثر بخش حائز اهميت است، ميزان تأثيرگذاري و ثمردهي عملکردهاست. في المثل، يکي از توصيه هاي ولايي امام به «مسلم بن عقيل» (ع) قبل از حرکت آن سفير به کوفه اين بوده است که: منزل متنفذترين شيعيان کوفه را، قرارگاه نهضت قرار دهد. 
مقدمه
يکي از مصاديق عزّت و افتخار و متغير تأثيرگذار در تنظيم و استحکام ساختار روابط انساني و نوسازي جامعه بر اساس الگوي علوى، مديريت مکتبي است.